Metoda Schmertmanna
W metodzie Schmertmanna, maksymalny opór podstawy pala pmax,tow określany jest w następujący sposób:
gdzie: | αp | - | |
qupr | - | zmodyfikowany średni równoważny opór gruntu pod stożkiem sondy |
gdzie: | qc1, qc2 | - |
W gruntach niespoistych w obliczeniach uwzględniany jest wpływ prekonsolidacji gruntu (OCR).
Maksymalny opór na pobocznicy pala pmax,shaft wyrażają wzory:
- dla gruntów niespoistych:
gdzie: | K | - | |
| - | uśredniony, jednostkowy opór gruntu na tulei sondy fs w zakresie określonym w nawiasie w indeksie dolnym | |
As | - | powierzchnia pobocznicy pala w danym zakresie | |
d | - | średnica pala | |
D | - | długość zagłębienia pala |
- dla gruntów spoistych:
gdzie: | αs, i | - | współczynnik tarcia na pobocznicy według Tomlinsona w i-tej warstwie |
| - | uśredniony, jednostkowy opór gruntu na tulei sondy fs w i-tej warstwie | |
As, i | - | powierzchnia pobocznicy pala w i-tej warstwie |
Literatura:
Schmertmann J.H.: Guidelines for Cone Penetration Test, Performance and deign, U.S. Departments of Transportation, report No. FHWA-TS-78-209, Washington,D.C., 1978.