Nośność pozioma fundamentu
Nośność pozioma fundamentu sprawdzana jest zgodnie z teorią stanów granicznych za pomocą następującej nierówności:
lub na podstawie współczynnika bezpieczeństwa jako:
gdzie:
gdzie: | ψd | - | kąt tarcia pomiędzy fundamentem a gruntem |
ad | - | spójność pomiędzy fundamentem a gruntem | |
Aef | - | efektywne pole powierzchni fundamentu | |
Spd | - | opór gruntu | |
Hx, Hy | - | składowe siły poziomej | |
Q | - | skrajna, obliczeniowa siła pionowa | |
γRH | - | współczynnik nośności poziomej fundamentu (wprowadzany w zakładce "Fundamenty bezpośrednie" | |
SF | - | współczynnik bezpieczeństwa |
Przyjmując metodologię analizy zgodnie z normą EN 1997, dla warunków bez odpływu wyklucza się wyrażenie z tarciem między fundamentem a gruntem (Q*tanψd).
W przypadku wyznaczania nośności według CSN 73 1004 oraz EN1997 - DA1, nośność pozioma jest automatycznie redukowana przez 1,5.
W przypadku wyboru metodologii obliczeń według EN 1997, przy zastosowaniu warunków z odpływem człon powyższego wyrażenia zawierający spójność (ad * Aef) jest pomijany w obliczeniach, natomiast w warunkach bez odpływu pomijany jest człon wyrażenia zawierający kąt tarcia pomiędzy fundamentem i gruntem (Q * tanψd).
Analiza zależy od obliczeniowego kąta tarcia wewnętrznego pod podstawą fundamentu φd, wartości obliczeniowej spójności pod podstawą fundamentu cd oraz wartości obliczeniowej oporu gruntu Spd. Jeżeli kąt tarcia grunt - fundament oraz spójność grunt - fundament są mniejsze niż wartości parametrów gruntu pod podstawą fundamentu, istnieje wówczas konieczność zastosowania tych wartości.
Opór gruntu zakłada się według następującego rysunku:
Opór gruntu
Opór gruntu Spd wyznacza się za pomocą redukcji biernego parcia gruntu lub parcia spoczynkowego, stosując współczynniki wpływu:
gdzie: | Sp | - | Bierne parcie gruntu, parcie spoczynkowe lub zredukowane parcie bierne |
γmR | - | współczynnik redukcji oporu gruntu (wprowadzany w zakładce "Fundamenty bezpośrednie") - w analizie zgodnie z CSN 73 1002 przyjmuje wartość γmR = 1,5 dla parcia biernego, γmR = 1,3 dla parcia spoczynkowego |
Współczynniki parcia gruntu wyznacza się z następujących wzorów:
dla parcia biernego:
dla parcia spoczynkowego w gruntach z odpływem:
dla parcia spoczynkowego w pozostałych gruntach:
Podczas wyznaczania zredukowanego parcia biernego, siła wypadkowa zawiera udział na skutek parcia biernego lub parcia spoczynkowego. Istnieje możliwość rozważenia parcia biernego, jeżeli deformacja niezbędna do jego aktywacji nie powoduje niedopuszczalnych naprężeń lub deformacji w górnej konstrukcji.